Vakantie op vakantie en een hele hoop fun!

Weer tijd voor een verslag. Al zoveel weer meegemaakt! We zijn natuurlijk naar Lovina geweest voor een weekend en hebben daar mooie dingen gedaan. Naast het standaard souvenir shoppen en lekker uit eten gaan hebben we ’s ochtends om 5 uur onze wekker gezet en in een bootje gevaren met zonsopgang om dolfijnen te kijken. Ze sprongen al snel om en rond onze boot over het water en het was zóó gaaf! Mooie ervaring en om nooit meer te vergeten.

Die woensdag daarna zijn we naar het mooie ‘Bali Cliff Beach’ ‘Green Bowl’ geweest, een prachtige locatie al aangegeven op ‘the secrets of Bali’. En het bleek, een echt geheim te zijn, want wij waren de enige twee op het hele uitgestrekte strand tussen de rotsen en heldere koraal. Vergezeld door krabbetjes en ik moet toegeven; schattige doorzichtige zandvlooitjes. Ja, dit is misschien wel het mooiste strand ever! Wel 672 treden moeten doorstaan en een paar ‘shit waar is mijn conditie’ momentjes, maar o wat was het het waard. Prachtig koraal kon je zo op de bodem zien liggen, zo helder. Heerlijk zitten in het water en de ogen dicht, luisteren naar de golven die op het rif neerkomen. Daarna terug, schuilen in de schaduw van de grot. Idyllisch niet?

Wat een geweldige vakantie was dat zeg! Heerlijk genoten. Het begon om half 7 ’s ochtends, koffer gepakt en klaar om te gaan, wat hadden we er een zin in! 40 minuten later was er nog niemand, fail.. Welkom in Bali he, dat schiet altijd weer door mijn hoofd. Als stipte Nederlander is dat best wel moeilijk. 3 kwartier later werden we eindelijk opgehaald, bali tijden. Ik heb werkelijk geen idee hoelang de tocht duurde naar Padangbai (haven), want ik heb lekker mijn oogjes dicht gedaan. Toen we arriveerden konden we nog eens 45 minuten wachten (dat heb ik dan wel geklokt), in de zon en ergens waar we van hot naar her werden gestuurd. Niemand wist echt wat hij of zij moest doen en daarom was het een chaos. Wanneer de boot kwam stormden dan ook iedereen tegelijk naar binnen en kregen we wat water. Marit werd erg misselijk en ik vond het wel leuk zo’n bootritje, mooi gekeken naar buiten met een fris windje en af en toe een plens water in m’n gezicht.. Aangekomen op Gili Trawangan zagen we een paradijselijk eiland met wit strand, doorzichtig blauw water waar je de visjes kon zien zwemmen, hangmatten, lounges, palmbomen, noem maar op. Al snel werden we belaagd met verkopers die ons een bungalow wilden aanbieden, de eerste de beste eruit gepikt en naar ons huisje gewandeld. De wegen zijn er niet al te best, zandweggetjes of gaten en keien los, vandaar ook de paard en wagens. Ik als enorme dierenvriend kreeg daar elke keer weer een hardverzakking van als ik die beestjes voorbij hoorden komen.

Dit zou onze vakantie zijn, uitrusten en mooie dingen doen, net zoals de afgelopen weken eigenlijk, maar goed. Het eerste wat je merkt is dat er geen auto’s zijn, geen lawaai, geen scooters en dus ook geen uitlaatgassen, mijn longen zijn weer wat genezen. Wat je ook merkt is dat het 5 graden warmer is dan op Bali, met een temperatuur van 35 op Bali, is die 5 graden erbovenop wel goed te merken en dus is het 2 á 3 keer douchen op een dag, nog een standje terug en gewoon eigenlijk niets doen. Na het uitstallen van onze spullen en een frisse (zoute) douche hebben we wat rondgewandeld, een snorkel trip voor de volgende dag geboekt en uiteindelijk neergeploft op een ligbedje met een colaatje, muziekje en het ruizen van de zee. Daar hebben we onze middag uitgezeten en ben ik dus ook heerlijk verbrand (eerste keer in 7 weken, best netjes toch?).

Op zoek naar wat eten, op de Gili eilanden is het ook 2 keer zo duur en moesten we weer even wennen aan de prijzen. Gegeten in een hutje met kussens op de grond en uitzicht op zee, wat wil een mens nog meer?! We besloten een lekkere cocktail erbij te nemen, maar ik heb ‘m moeten laten staan en naar huis moeten rennen. De malariapil had zijn bijwerkingen los gelaten op mijn darmen. Zonde van die cocktail, maar we zouden het goedmaken, later.
Vroeg naar bed dus en ’s ochtends om half 5 werden we gewekt. Ik had jullie nog niet verteld dat het een moslim eiland is, in tegenstelling tot hindu eiland Bali. Wat betekent dat er 5 keer op een dag een gezang losbarst op het eiland en dat een half uur doorgaat, door elkaar, met elkaar, vals en/of hard en zacht. En ’s ochtends, geloof me, dan lijkt het wel radio non stop fm. Met een beetje respect opgevoed wachtte ik het rustig af en daarna weer heerlijk geslapen.

Als ontbijt pannenkoek, jammie! En op naar het snorkelen. Bootje in met z’n 50en (geteld) en spullen bij elkaar geraapt. De Gili Eilanden zijn 3 eilandjes (Gili betekent; klein) en de eerste spot was tussen Gili Trawangan en Gili Meno, waar vele vissen zwommen. Alle vissen uit de film Nemo, groene langwerpige krabben die zijn tanden liet zien toen ik iets te dichtbij kwam, slangen en de meest mooie glow in the dark vissen die ik ooit heb gezien. Wat een pracht! Door naar de volgende stop; turtle spot. Daar heb ik mijn mooie ervaring meegemaakt. Ik ben ondergedoken en met een schildpad meegezwommen en heb ‘m geaaid, hij kwam zelfs naar mij toe! Later vertelde m’n moeder dat ze ook kunnen bijten en dat ze niet zo snel loslaten, maar goed dat ik het toen niet wist. Op Gili Air kregen we lunch op de meest idyllische plek waar ik ooit ben geweest. Daarna nog een keer gesnorkeld en meer schildpadden gezien. Terug gingen we weer aan de cocktailtjes met katjes die ons vergezelden en een heerlijke pizza in een lounge kussen met een kampvuur. Na een paar cocktailtjes was het welletjes en zijn we heerlijk in slaap gevallen.

De volgende dag hebben we vrijwel niets gedaan en alleen maar gechillt. We probeerden het eiland om te lopen rond een uurtje of 6 en toen we op ¼ waren werd het pikkedonker en werd niets meer verlicht. Er is dan ook helemaal niets buiten de party straat. Een beetje bangig zijn we teruggelopen en is er van die wandeling niets meer gekomen. Uiteindelijk wel 2 uur gewandeld. Aan de cocktailtjes en de waterpijp, want ja, het is een Bob Marley eiland. Hij heeft al zijn dubbelgangers op één eiland neergezet, bob marley muziek aangezet, iedereen een wietplantage in hun tuin laten planten en voilá, je hebt de relaxte sfeer. Zo wordt er ook om de 5 meter een magic mushroom aangeboden, die je dan vriendelijk afwijst en vervolgens komen ze met hun stonede kop op je af en kijken ze je aan alsof je een alien bent. Ik kan er wel om lachen. Zelfs de bedieners zijn stoned. Na 2 uur waterpijp zijn we er vandoor gegaan. Terug naar Bali, een verschrikkelijke bootreis vol misselijkheid terug, de rush hour in met auto’s en scooters, pfoeh!

Back on earth, onze vakantie mooi afgemaakt met zwemmen, stadjes in geweest en verder natuurlijk ook wat huiswerk, aangezien we dinsdag na de vakantie een presentatie in een 5 sterren resort hadden met de klas voor een aantal managers. Heel spannend dus maar uiteindelijk vonden ze onze presentatie erg geslaagd en hadden we een mooie ochtend.
Een klasgenoot nam ons mee naar haar vaders hotel/restaurant en we hebben daar heerlijk gegeten, ze verwende ons erg met wijn, fruit, hapjes en haar vaders specialities.

Die woensdag was Halloween en dus ’s nachts mijn verjaardag. Ze nemen Halloween hier erg serieus en er werden dus ook erg enge dingen gedaan. We waren in Poco Loco (een bar aan het strand) en er werd daar een jongen met vier ringen door zijn rug gepind op een doodgewone tafel door een doodgewoon iemand. 5 minuten later hing hij in de lucht, ze zijn hier immuun voor de pijn. Ik heb er maar geen foto van gemaakt want dit wil ik heel snel vergeten. Aan de bar hebben we 20 minuten gewacht op onze sangria en bier, omdat ik een beetje pissig werd, werd er al snel met een attitude van hier tot Tokio een grote pull bier tevoorschijn gehaald om me koest te houden, zo werkt dat daar. Nadat de eigenaar me een liedje en een drankje had beloofd hebben we tot half 1 gewacht, maar het kwam niet, echt een faal kan je wel zeggen. Verdrietig zijn we naar Sky Garden gegaan, een discotheek in Kuta en daar was het ontzettend leuk. Er was helaas geen ventilatie want blijkbaar was de stroom een beetje uitgevallen in de stad, dus het gevolg was dat niemand er uit zag en dat iedereen het zweet negeerde en helemaal uit hun dak ging. Er is nog in het spaans ‘happy birthday’ gezongen en verder hebben we het erg naar onze zin gehad. De volgende ochtend gingen we om half 8 na 4 uurtjes slaap braaf naar school, hadden we nooit moeten doen maar goed. ’s Avonds met de klas uit eten ter ere van mijn verjaardag, en wat hebben we een geweldige avond gehad. Slagroom en chocolade cake in m’n gezicht, een brandende sambuca waterval wat ik 10 minuten later nog voelde branden, een lapdance, waterpijp, drankspelletjes (lekker oldskool spelletjes), vieze bier cocktails (ja het was een bier restaurant) en heerlijk eten. De volgende dag waren we kapot.

Vandaag ben ik eens gaan kijken of ik een talent had. Surfen. Hoewel het een beginners lesje was, ging het toch best goed bij Marit en mij. Prachtige foto’s gemaakt en een heerlijke ochtend. Het is ontzettend zwaar met de stromingen, ben 3 keer kopje onder geweest met een lekkere zoute hap water en een paar keer het bord wat 2 keer zo groot is dan ik, op mijn hoofd gekregen en vervolgens ademhalen en weer verder gaan. Het is heel moeilijk, maar zorgt wel voor een hoop fun. En uiteindelijk ondanks onze dikke laag factor 60 (dat voelde als een plakkaat lijm) verbrand.

Volgende week hebben we tentamens, 3 om precies te zijn. Dat moet natuurlijk ook nog gebeuren. En volgende week alweer naar huis. Om deze tijd ben ik op Schiphol. Wat is het snel gegaan!

p.s voor foto's zie Facebook