Genieten van Bali

De tijd vliegt! Of ook weer niet.. Ik ben nu over de helft, krijg een beetje last van heimwee, wil nog teveel doen, houd van het warme weer hier en wil niet terug naar het koude regenachtige Nederland.

Het is wel zo dat als het even tegenzit, bijvoorbeeld als de mensen hier maar blijven roepen naar je of als er iets gebeurd zoals dit weekend (leg ik straks uit) dan verlang je toch wel even naar een warme knuffel van thuis. Zoveel gebeurd de afgelopen tijd en ik ga het hier allemaal vertellen!

Laatste verslag is alweer 2.5 week geleden, heel veel tijd voor avontuur dus!
Het weekend van de 22e September werd ik ziek, na een rommelige buik die afgelopen 3 weken was het echt mis. We zijn wel weg geweest, want uiteraard eigenwijze ik is natuurlijk niets voor niets op Bali he! Een leuk dagje shoppen in Sanur, wat eindigde in het ziekenhuis, een beetje een doemscenario. Ik kon geen arm of been meer optillen en was dus uitgedroogd, aldus de arts. Ik werd aan het infuus gekoppeld en 2 uur later na 10 spelletjes 'wie ben ik' en 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' met Marit gedaan te hebben mocht ik weer weg, ik voelde me weer beter na wat vocht en dacht dat het wel weer snel goed zou komen. Een tasje medicijnen kreeg ik mee, creditcard er doorheen en weer naar huis.

Braaf al mijn medicijntjes 's ochtends en 's avonds genomen, totdat het alleen maar weer erger werd en op een dag een leraar op school vroeg waarom ik die medicijnen slikte.. Ehhh, ik kreeg het, moest het slikken en ik zou beter worden? Niet dus, gegoogled en een hele strip pillen kostte 8 cent, wauw.. 0,08 cent dus voor 1 pil. Wat slikte ik? Wat was dit voor apenland? Blijkt dus dat die mensen daar helemaal geen opleiding doen ofzo, alleen iets wat lijkt op een cursus en vervolgens mogen ze je alles meegeven waarvan zij denken dat het wel bij die ziekte past..
A fijn, ging weer helemaal niet goed, dus weer naar het ziekenhuis. In die week een heleboel afgevallen, riem kan niet meer strakker en dat is dus het enige voordeel uit dit hele verhaal. Weer pillen meegekregen, die heb ik maar meteen de vuilnisbak ingegooid. En dat weekend ging het alsmaar beter en kon ik eindelijk weer wat eten in plaats van een korrel rijst..

Maandag waren we dus druk in het ziekenhuis en dinsdag met school, je hoeft hier gelukkig niets in te halen, want we hebben hier geen huiswerk, dus mooi is dat.

Woensdag waren we vrij, dus vroeg ons bedje uit, ontbijtje naar binnen proppen en hup naar het noorden scheuren op ons (blijkt maar weer) oude verrotte scootertje. Op naar de Git Git waterfall, een (schijnt) toeristische attractie. Door de bergen en langs de wilde apen (waar een aap even zijn tanden liet zien aan Marit die per ongeluk wees en heel hard schreeuwde : AAAP!)
Aangekomen ergens in the middle of nowhere (ja, ik weet het, het is hier overal in the middle of nowhere) moesten we heel wat treden omlaag lopen, sjok sjok in 38 graden, lekkerrrr. Daar beneden wisten we niet wat we zagen, eerst een grote leguaan, dat was minder en toen waar we voor gekomen waren: een alles behalve toeristische attractie, een prachtige 2delige waterval van meters hoog kletterend in een bad van helder water tussen de rotsen en de groene planten. In 4 seconden hadden we onze bikini aan en doken we ietwat enthousiast het water in, het was namelijk IJSKOUD!

Wel grappig, want hoe hard je ook zwom naar de waterval, de stroming hield je tegen, wat tot hilarische zwemacties leidden.
Toen we weer boven kwamen begon de enorme lange weg terug, weer langs de apen, de mooie uitgestrekte meren en de eindeloze dorpjes. Weer een geslaagde dag.

Het weekend daarop (29 September) gingen we even luxe uit eten voor 4 hard gespaarde euro's en de zondag zijn we weer op pad gegaan. Naar Dreamland beach, een welbelovend strand. Uiteraard konden we het niet vinden en reden we samen met iemand, die daar, hoe toevallig, ook heen moest.. Door de Bush Bush, paden waar .. niets was, zelfs geen kip! (die lopen hier namelijk overal) En na een uur door de woestijn rijden kapte onze scooter ermee. De bougie (spreek uit als Boesie in Indonesisch) was kapot en dezelfde mannetjes die onze scooter maakte (klapband) in Uluwatu, schoten ons nu weer te hulp, super grappig, heb me rot gelachen, nadat ik stront chagrijnig was natuurlijk.

Na een half uur in de woestijn dus en maar liefst 4 geweldige hulpjes konden we afrekenen en onze bestemming proberen te bereiken. Aangekomen bij Dreamland Beach viel het een beetje tegen, zo dreamland was het niet, maar toch een bedje weten te bemachtigen voor 'cheapie cheapie' en een lekker parasolletje. Het water in geweest wat vrijwel onmogelijk was door de ENORME sterke stroming, dat het ik nog nooit meegemaakt. Wanneer je eruit wilt, moet je dus ook kruipen, rennen of zwemmend het strand proberen te bereiken. Eenmaal eruit lijkt je bikini een zandbak en laat je de hele dag een zandspoor achter, zoiets als kruimeltje..

Na een geslaagde dag strand en weer een tintje bruiner (ja mensen, ben zó bruin mwuahaha) hadden we weer een paar dagen school.
Dit weekend hebben we uiteraard weer een hoop gedaan. Het plan was om naar Lovina te gaan, het meest noordelijke topje van Bali en dus weer een hele rit. We zouden eerst langs de Banjar Hot Springs rijden, waar heilige baden liggen en dus ben je gezegend ofzo. Altijd leuk.
Wij daarheen. Nou ik weet niet wanneer een weg een weg is, maar wij hebben volgens mij niet op een weg gereden. Pure armoede daar. Een klein stukje weg, wat mijn talent deed ontdekken: koordanseres en de rest alleen maar gaten, kuilen en hobbels. Kinderen die deden alsof je prinses Maxima was, die hadden nog nooit een toerist gezien! Dus ja, dan weet je wel in welke bush bush we zaten.. Het was af en toe best eng, maar ik word al steeds meer een wegpiraat en samen redden we het makkelijk.

5 Kilometer, op een heuveltje naar beneden, begaf de rem van de scooter het. Ik heb mijn meest enge moment van heel mijn leven meegemaakt en heb de angst eruit gejankt daar. Ik kon niet meer normaal m'n benen rechthouden en al snel verzamelde zich er steeds meer mensen om ons heen. Ik kon de scooter de bosjes nog induwen en even later deed ie het weer. Ik moest wat moed verzamelen om de berg verder af te rijden, maar wat moet je anders. Die mensen daar spraken geen woord Engels. We konden dus wel wat heilig water gebruiken...
Snel daarna door naar Lovina, waar we dolfijnen wilden spotten. Na een heeeeerlijke pannenkoek kwamen we erachter dat dat alleen 6 uur 's ochtends kan met zonsopgang.. Ook niet verkeerd en dus voelden we ons verplicht om een hotelletje te boeken en een dolfijnentrip te boeken, samen voor het bedrag van maar liefst 9 euro, niet verkeerd he! Dat wordt volgend weekend dus het plan.

Terug was als drie uur vastzitten in een vrieskist. De donkere wolken verzamelden zich boven ons hoofd en wij vreesden voor het ergste. Het regenseizoen is door de klimaatsverandering lastig meer te voorspellen en dat hebben we geweten. Tot nu toe heeft het alleen 2 dagen 's avonds en 's nachts geregend, nu kwam 's middags er dus bij. In de bergen is het normaal al best fris (voor ons dan, zal iets van 20 graden zijn geweest met een frisse wind) en nu met die koude regen en harde wind zaten we als twee verstijfde poppen op de scooter in onze korte broekjes en topjes. We kwamen aan als twee verzopen katjes en niets op mijn lichaam was meer droog, ik kon mijn vingers niet meer bewegen en m'n lippen waren blauw, ja hier kan je het dus ook koud hebben, vooral als je niet zo slim bent om een poncho te kopen..
Na een hete douche, er twee uur over gedaan in bed om warm te worden en daarna kwam de Mac man ons blij maken met mijn Big Mac, de eerste in heel mijn leven, wow wat was hij lekker. Fast food in bed, dat hadden we wel verdiend dacht ik zo. De avond eindigde met een filmpje en vielen we heerlijk in slaap....

Vandaag zijn we nog in Nusa Dua geweest, waar alle rijke stinkerds zitten in abnormale grote hotels die eigenlijk verboden moeten worden (want daardoor hebben de balinezen over 3 jaar geen water meer) en waar ze al hun geld kunnen laten wapperen. Hier is het dus iets duurder voor Bali begrippen, vergelijk zelf maar: 30 cent in Lovina een cola (noord), 70 cent in Kuta (waar wij zitten) en in Nusa Dua 1.5 euro, verschilt een hoop toch!. Gelukkig door die Bali bedragen kunnen we extra veel leuke dingen doen!

Sorry voor het lange verhaal! Ik ga proberen foto's toe te voegen.