De toerist uithangen!

Een paar heftige weken al achter de rug. Maar we zijn er nog niet klaar mee, zeker niet. Het is nog steeds behoorlijk wennen en dat zal na 7.5 week nog zo zijn. We hebben er alweer 2.5 week opzitten, het gaat ontzettend snel. Deze dagen hebben we flink wat cultuur gesnoven, uiteraard poepie bruin geworden en prachtige foto’s gemaakt voor het thuisfront.

Vorige week woensdag zijn we naar het welbekende plaatsje Uluwatu gereden, in het zuiden van Bali. Een hele weg uitgestippeld en goed voorbereid gingen we op weg, we hebben weer een aantal keren de weg moeten vragen (want zo makkelijk was die weg op de routekaart dus niet) en zijn we er uiteindelijk gekomen. Bij Uluwatu de tempel bezocht, een tempel uit de elfde eeuw op een 100 meter hoogte bovenop een cliff, waarbij je dus een prachtig uitzicht heb over de oceaan. Het zit er vol met apen, dus weer goed op de tas letten. De apies zijn daar hondsbrutaal (dit keer heb ik met mijn koekje gewacht tot buiten het park). Met een sarong om, mocht je pas het gebied in, dus ook alle mannen zagen er heel erg grappig uit…

Nadat we het wel gezien hadden bij de tempel vervolgden we onze rit naar het bekende surfstrandje, wat uiteindelijk honderden treden verder naar beneden lag, en hebben we daar in uiterste rust tussen de rotsen op een idyllisch plaatsje de hele middag gelegen. Je kon er prachtig zwemmen, in helder blauw water, kijken naar hoe surfers de hoge golfen pakten en genieten van de ondergaande zon. Ja, dat is echt het mooiste strand waar ik ooit ben geweest, zó mooi daar! Alle rust van de wereld.

Terug, ongeveer anderhalf uur rijden, kregen we meteen 1 kilometer van Uluwatu vandaan, een klapband. Slingerend over de weg kwamen we stil te staan en ik kon de scooter maar net onder controle houden. In the middle of nowhere vroegen wij ons af hoe ons dit nu weer kon gebeuren na zo’n mooie dag. Al snel kwamen er een paar mannetjes die met al onze cash (10 euro) wel een nieuwe band er op wilden zetten.. Prima, konden wij weer verder…

Verder een beetje school gehad (niet belangrijk).

Afgelopen zaterdag hadden we erg vroeg een vrijwilligersproject, de ‘beach clean-up’. Harstikke leuk troep opruimen van het strand, maar liefst 313 peuken en bij elkaar 9 kg met z’n tweetjes. Ik zeg goed werk!

Vandaag hebben we heel veel gedaan. Om 7 uur het wekkertje en om 8 uur vertrokken we (opnieuw) voorbereid en wel richting Gianyar. We hadden alle straten uitgekiend, waar rechts en waar links en dus kwamen we dit keer (bijna) in één keer op plek van de eerste bestemming. Een ontzettend mooie waterval (eerst weer honderdduizend treden omlaag lopen en dus ook weer omhoog ja!!), waar geen toeristen waren (hier zijn überhaupt nauwelijks toeristen … in heel Bali niet) en waar je het water hoorden kletteren. Zie de foto’s!

Nog steeds bezweet en hijgend van de treden omhoog stapten we maar weer op onze scooter, want ja, we hadden maar één dag! Op naar Kintamani. Aangekomen in Kintamani moesten we wel 1 euro per persoon betalen om alles te bezoeken, zo blijft het leuk om dit soort dingen te bezoeken.

We kregen al meteen een prachtig uitzicht op de twee vulkanen gelegen om een groot meer; Lake Batur. Om dichterbij het meer uit te komen moest je een weg omlaag gaan, nou dat hebben we geweten! Dikke haarspeldbochten met een percentage van 50% omlaag, ontzettend eng maar we hebben het gehaald. Beneden kregen we al meteen van die plak verkopers die maar niet weg wilden. Elke dag komen we ergens anders vandaan en vandaag kwamen we uit Spanje en Italië, en toen gingen ze spaans praten! Oeps, die verdomde toeristen! Maar goed, bij een schitterend gelegen restaurant in het Batur meer gegeten en gedronken. Het was een dobberend vlot met traditionele uitstraling, echt puur dus. Het waren geweldig mooie huisjes op palen en één nacht kost maar 40 euro, geen geld dus als je als uitzicht het eindeloze meer heb en twee vulkanen…! Daar kan ik wel mee wakker worden!

De twee vulkanen zijn nog steeds actief en ongeveer 3 km hoog en 13 km breed, enorme dingen dus! De vulkaan Agung is volgens de Hindu heilig en leven daar ook alle goden op, wat een fijne gedachte..

Daarna konden we weer omhoog, we wilden verder. Na een heftige rit (met 10 km per uur omhoog) kwamen we boven aan en was het alweer 2 uur. Ik wilde dit keer voor het donker thuis zijn en daarom hebben we nog wat rond gereden, foto’s gemaakt en toen weer terug naar huis.

We zagen er niet uit, door de vele uitlaatgassen, de vuil verbrandingen op straat en slechte riolering stonken we een uur in de wind. Onze hals, armen en benen zaten onder het zwarte zand en was er niet af te krijgen. We hadden een lekkere Mc Donalds verdiend, want zo konden we niet aankomen in een normaal restaurant. Dus bij de Mac even iets gegeten, ons gezicht afgespoeld en snel naar huis, waar een heerlijke douche op ons stond te wachten!